Κείμενα

Κείμενα / Π.ΣΥΜΕΩΝ de ia jara ΑΠΟ ΠΕΡΟΥ

Αυγούστου 30, 2016 απο Πατήρ Ἀθανάσιος Μάργαρης

Ζούμε σε προνομιακή εποχή… π. Συμεών de la Jara από το Περού

Ο πατήρ Συμεών de la Jara από το Περού

 Κάθε χριστιανός είναι καλεσμένος να εκτελεί μέσα του καθημερινά και διηνεκώς τη θεία αναφορά, τη Θεία Λειτουργία, λέγοντας διηνεκώς μυστικά και μ’ όλη την ύπαρξη του το «Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». Σήμερα γίνεται ένα αδιάκοπο γκρέμισμα και είναι προνόμιο να ζούμε σ’ ένα πολιτισμό πού χάνεται, πού καταστρέφεται, πού είναι ερείπιο.

Γιατί προνόμιο;
Προνόμιο γιατί ο πολιτισμός αυτός είναι ψεύτικος.Φτιάχτηκε απ’ τον άνθρωπο πού θέλησε δίχως Θεό να γίνει Θεός. Τώρα αυτός ο πολιτισμός γκρεμίζεται Πέφτει το ψεύτικο και ο άνθρωπος αναγκαστικά συνειδητοποιεί το αδιέξοδο πού δημιουργήθηκε γύρω του απ’ τον πολιτισμό. Και δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο άνθρωπος θα αναγκασθεί να ψάξει και να βρει τη μοναδική αυθεντική αξία πού είναι το πρόσωπο του Θεού. Είναι η αύρα πού θα θεραπεύσει την ψυχή του βασανισμένου και πονεμένου σημερινού ανθρώπου. Από αυτή την άποψη, ζούμε σε προνομιακή εποχή…

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος είχε πει «Μοναχός εστιν ο έξωθεν του κόσμου καθήμενος, και αεί δεόμενος του Θεού, τυχείν των μελλόντων αγαθών». Αυτό τι σημαίνει; Γιατί θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι ο μοναχός είναι απόκοσμος και ατομιστής.
Απόκοσμος είναι ο μοναχός. Δεν συμμετέχει στα του κόσμου και σε αυτό διαφέρει από τους δυτικούς μοναχούς και κληρικούς πού βρίσκονται μέσα στον κόσμο και ασκούν κοινωνικά επαγγέλματα. Ο ορθόδοξος μοναχός είναι εκτός κόσμου και σκάνδαλο για τον κόσμογιατί ο Χριστός είναι μια μπόμπα για το ανατίναγμα του κόσμου. Να ανατιναχθεί ο κόσμος, ώστε να πάψει να είναι κόσμος και να γίνει Εκκλησία. Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μερικοί κληρικοί οι οποίοι έχουν αλλοτριωθεί από το δυτικό φρόνημα και προσπαθούν και αυτοί, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, να εντάξουν την Εκκλησία στα καλούπια του κόσμου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα για ένα χριστιανό. Είναι φοβερό, να βάζεις το Χριστό στα καλούπια του κόσμου. Αυτό σημαίνει, πλήρη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Ο κόσμος για μας είναι τα πάθη. Η Εκκλησία βρίσκεται μέσα στον κόσμο, αλλά δεν υποτάσσεται στον κόσμο.